ခင္ဗ်ား ဘာေန႕သားလဲ ?

“ဘာေန႕သားေလးလဲဟဲ့၊ ေသာၾကာသားေလးလား၊ ေကာင္းတယ္ဟဲ့၊ “သားဦး ေသာၾကာ ပေဒသာ” တဲ့၊ မိဘေတြကံေကာင္းတာေပါ႕ဟယ္” စသည္ျဖင့္ မွတ္ခ်က္ျပဳေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ျမန္မာလူမ်ဳိးတိုင္းဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ေမြးေန႕ (ရက္, လ , ခုႏွစ္) ကိုသာ ေမ့ခ်င္ေမ့မယ္။ ကိုယ္ဘာေန႕ သားသမီးဆိုတာကိုေတာ့ ေသတဲ့အထိ မွတ္မိၾကပါတယ္။

“ခင္ဗ်ား ဘယ္ႏွစ္ရက္ေန႕မွာ ေမြးတာလဲ” လို႕ေကာက္ခါငင္ကာ ေမးလိုက္ရင္ ခ်က္ျခင္းျပန္ေျဖဖို႕ အခ်ိန္ယူရေပမယ့္ “ခင္ဗ်ား ဘာေန႕သားလဲလို႕ ေမးၾကည့္ရင္ေတာ့ - ကၽြန္ေတာ္လား ? အဂၤါသားေလ (ဒါမွမဟုတ္) ဗုဒၶဟူးသားဗ် လို႕ ခ်က္ျခင္း မဆိုင္းမတြ ျပန္ ေေျဖၾကပါလိမ့္မယ္” ။ ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ဦးကို ခင္ဗ်ား ဘာေန႕သားလဲလို႕ ေမးၾကည့္ပါလား။ ျပန္ေျဖႏိုင္သူ အေတာ္ ရွားပါလိမ့္မယ္။

ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ ကမၻာေပၚမွာ ရွိတဲ့ လူမ်ဳိးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ ေမြးေန႕ကို (ရက္ , လ , ခုႏွစ္) နဲ႕ မွတ္သားထားတတ္ၾကေပမယ့္ “ေန႕” အေနနဲ႕ မွတ္သားတတ္ၾကတဲ့ အေလ့အထ မရွိၾကလို႕ပါဘဲ။ သူမ်ားေတြမွာ မရွိတဲ့ အေလ႕အထ တစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ျမန္မာေတြက ပိုင္ဆိုင္ထားၾကတာဟာ ဂုဏ္ယူစရာ တစ္ခု မဟုတ္ပါလားဗ်ာ။



ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေဗဒင္ပညာနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး သုေတသနျပဳတဲ့အခါ ကမၻာေပၚမွာ ရွိတဲ့ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားသူေတြရဲ႕ ေမြးေန႕ေတြကို စုေဆာင္းတဲ့ ေနရာမွာ ရက္ , လ , ခုႏွစ္ ကိုသာ ရရွိၿပီး ေန႕ကိုေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ျပန္ရွာယူရပါတယ္။ ဘာေန႕သား သမီးဆိုတာကိုေတာ့ ေဖာ္ျပေလ့မရွိၾကပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘာေန႕သားသမီးမွန္း မသိဘဲ ေနသြား , ေသသြားၾကသူေတြအမ်ားႀကီးရွိမွာဘဲလို႕ (ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြက လြဲရင္ေပါ႕ေလ)။

ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဓေလ့က ခ်စ္စရာ၊ ဂုဏ္ယူစရာေကာင္းတယ္လို႕ ေျပာတာေပါ႕။ ဒါေပမယ့္ ဂုဏ္ယူစရာ မေကာင္းတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ ကိုယ္ဘာေန႕သားသမီးဆိုတာကို မလြဲတမ္းမွတ္ထားႏိုင္ၾကတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာလူမ်ဳိးအေတာ္ မ်ားမ်ားဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ ေမြးရက္၊ လ၊ ခုႏွစ္ ကိုေတာ့ တိတိက်က်မွတ္သားထားတဲ့သူ အလြန္နည္းခဲ့ၾကပါတယ္။ “နည္းခဲ့ၾကပါတယ္” လို႕ ေျပာတာက ဟိုတုန္းကနည္းခဲ့ေပမယ့္ ဒီဘက္ေခတ္မွာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး တိတိက်က် မွတ္သားလာၾကပါၿပီ။

ဟုိတုန္းေခတ္အခါမ်ားဆီ ကေတာ့ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြ(အထူးသျဖင့္ ေက်းလက္ေတာရြာေနသူမ်ား)ဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ ေမြးရက္၊ ေမြးလ၊ ေမြးခုႏွစ္ကို တိတိက်က် မွတ္သားထားၾကသူ အလြန္နည္းခဲ့ၾကပါတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕ဆိုရင္ ကိုယ္ေမြးတဲ့ခုႏွစ္ကို ေသေသ ခ်ာခ်ာ မမွတ္မိေတာ့လို႕ ကိုယ့္အသက္ ဘယ္ေလာက္ရွိမွန္းေတာင္ တိတိက်က်မသိၾကပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေတာအရပ္ေဒသ မွာ ေမြးဖြားႀကီးျပင္းလာသူမို႕ ဒီအခ်က္ကို ေတာ္ေတာ့္ကို သတိျပဳမိပါတယ္။

ဂ်ပန္တက္တုန္းက ေမြးတာတို႕၊ ေတာ္လွန္ေရး အစိုးရ တက္တုန္းက ေမြးတာတို႕၊ ရြာမွာ ေရေတြအရမ္းႀကီးတုန္းက ေမြးတာေပါ႕တို႕လို မေရမရာေတြက အမ်ားႀကီးဗ်။
ေမြးလ , က်ျပန္ေတာ့လည္း ျမန္မာသကၠရာဇ္နဲ႕ဘဲ မွတ္သား ေလ့ရွိၾကတာမို႕ လဆန္း နဲ႕ လဆုတ္ မကြဲျပားသူ ေတြကလည္း အမ်ားႀကီးပါ။ ေဗဒင္ေမးဖို႕ေရာက္လာရင္ ေျပာလိုက္ေတာ့ ၾကာသပေတးသား၊ ႏွစ္တရာျပကၡဒိန္ထဲမွာ သူေျပာတဲ့ ေန႕ရက္လနဲ႕ တိုက္ၾကည့္ေတာ့ စေနေန႕ ျဖစ္ေနတယ္။

ဒါမ်ဳိးေတြ ေဗဒင္ပညာေလ့လာလိုက္စားၿပီး ေဗဒင္ အေပ်ာ္တမ္း ေဟာဘူးတဲ့သူတိုင္း ႀကံဳဘူးၾကမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ မွားစရာရွိရင္ ရက္ , လ , ႏွစ္ တို႕သာ မွားခ်င္မွားဖို႕ ရွိၿပီး ေန႕ကေတာ့ မမွားၾကဘူးဗ်။ ဒါေၾကာင့္ ေန႕ကို မူေသထားၿပီး ဘယ္ရက္ဘယ္လ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ လဆန္းမဟုတ္ဘဲ လဆုတ္ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ စသည္ျဖင့္ ေရွ႕တိုး ေနာက္ဆုတ္လုပ္ၾကရေတာ့တာေပါ႕ဗ်ာ။

ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းတဲ့အခ်က္ကေတာ့ ကမ႓ာေပၚမွာ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြရဲ႕ ေမြးေန႕ကို ရွာရတာ ဟာ (လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၅ဝဝ ေလာက္က ျဖစ္ရင္ေတာင္မွ) အင္မတန္လြယ္ကူသေလာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲက ေက်ာ္ၾကားသူေတြ ရဲ႕ ေမြးေန႕ကို ရွာရတာ အင္မတန္ ခက္ခဲလွတဲ့ အျဖစ္ကိုပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြဟာ မွတ္တမ္းမွတ္ရာနဲ႕ သုေတသန အရာမွာ အင္မတန္ အားနည္းၾကပါတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ (၅ဝဝ) ေလာက္ကို မေျပာနဲ႕ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္(၅ဝ)ေလာက္တုန္းက လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ ေက်ာ္ၾကားခဲ့တဲ့ ဂီတစာဆို တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမြးေန႕ကိုေတာင္မွ ရွာလို႕မလြယ္လွပါဘူး။ ေတြ႕ျပန္ေတာ့လည္း အထက္ကေျပာခဲ့သလို ႏွစ္တစ္ရာျပကၡဒိန္နဲ႕ တိုက္ၾကည့္ရင္ အလြဲလြဲ အမွားအမွားျဖစ္ေနျပန္ေရာ။

အဂၤလန္ႏိုင္ငံသား ကမ႓ာေက်ာ္ျပဇာတ္စာေရးဆရာႀကီး ဝီလ်ံရွိတ္စပီးယား ကြယ္လြန္ခဲ့တာ အခုဆို ႏွစ္ေပါင္း (၄ဝဝ) ျပည့္ေတာ့မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူရဲ႕ အေၾကာင္းဘာသိခ်င္လဲ။ အကုန္သိလို႕ရႏိုင္တယ္။ ေမြးေန႕လား ? (၁၅၆၄ခု ဧၿပီလ ၂၆ရက္)။ အနိစၥေရာက္တဲ့ေန႕လား ? (၁၆၁၆ခု ဧၿပီလ ၂၃ရက္)။ ျပဇာတ္ဘယ္ႏွစ္ပုဒ္ေရးခဲ့လဲ။ အဲဒီ ျပဇာတ္ေတြကို ဖတ္ခ်င္လား။ အကုန္ရွိတယ္။ သူ႕ရဲ႕ အထုပၸတၱိ ကေကာ။ အားလံုးအျပည့္အစံုဘဲ။ အင္တာနက္ေပၚမွာ ကလစ္တစ္ခ်က္ ေခါက္ရံုနဲ႕ အကုန္ သိႏိုင္တယ္။


ဒါေပမယ့္ ျမန္မာ့စာေပသမိုင္းမွာ ထင္ရွားခဲ့တဲ့ "ျမဝတီမင္းႀကီးဦးစ" တို႕။ "နတ္ရွင္ေနာင္" တို႕။ အမတ္ႀကီး "အနႏၲသူရိယ"တို႕။ သူတို႕တစ္ေတြ ရဲ႕ ေမြးေန႕ေတြ။ ကြယ္လြန္ခဲ့တဲ့ေန႕ေတြ။ အထုပၸတၱိေတြ။ ေရးခဲ့တဲ့စာေတြ။ ရွိေကာင္း ရွိေပမယ့္ ခက္ခက္ခဲခဲ ရွာရပါမယ္။ မရွိဖို႕ နဲ႕ ရွိျပန္ရင္လည္း အမွားမွား အယြင္းယြင္း ျဖစ္ေနဖို႕ ပိုမ်ားပါတယ္။ သမိုင္းအေမြအႏွစ္ ကို တန္ဖိုးထားတတ္သူ ေတြအတြက္ေတာ့ အင္မတန္ ႏွေျမာစရာေကာင္းတဲ့ ကိစၥေတြပါ။ ျမဝတီမင္းႀကီးတို႕၊ နတ္ရွင္ေနာင္ တို႕ဟာ ရွိတ္စပီးယားထက္ အမ်ားႀကီးေနာက္က်ၿပီးမွ ေမြးလာခဲ့တာပါ။ အလြန္ဆံုးရွိလွရင္ ႏွစ္ (၂ဝဝ)ေပါ႕။

ဒါေပမယ့္ သူတို႕အေၾကာင္းေတြကို ေနာင္လာ ေနာက္သားေတြ သိဖို႕ မလြယ္ေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေဆာင္းပါးကို ေရးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာကို သူတို႕နာမည္ေတြကို မၾကားဘူးတဲ့ လူငယ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမယ္ ထင္ပါတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ (၂ဝဝ)အတြင္းေေလာက္က ေက်ာ္ၾကားခဲ့သူေတြကို မေျပာပါနဲ႕ဦး။ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ (၅ဝ)ေလာက္က ေက်ာ္ၾကားခဲ့သူတစ္ဦးရဲ႕ ေမြးေန႕နဲ႕ အထုပၸတၱိကိုေတာင္ ရွာဖုိ႕မလြယ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ႀကိဳးႀကိဳးစားစားနဲ႕ ရွာေဖြ စုေဆာင္းမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ အနည္းဆံုး ကုန္းေဘာင္ေခတ္ကစၿပီး အဲဒီေေနာက္ပိုင္းေလာက္မွာ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားခဲ့သူ ေတြရဲ႕ အထုပၸတၲိ ေတြကို စုေဆာင္းလို႕ ရႏိုင္ပါတယ္။

ဒီကိစၥမ်ဳိးက်ေတာ့ တစ္ဦးေကာင္း တစ္ေယာက္ေကာင္းနဲ႕ မရႏိုင္ပါဘူး။ အဖြဲ႕အစည္းနဲ႕လုပ္မွ ရပါလိမ့္မယ္။ သမိုင္း အရွာ ကၽြမ္းက်င္သူေတြနဲ႕ အဖြဲ႕အစည္းဖြဲ႕စည္းၿပီး ေငြေၾကးအေထာက္အပံ့ပါ လိုပါလိမ့္မယ္။ ဒါမ်ဳိးကိစၥမွာ သက္ဆိုင္ရာ အစိုးရ ရဲ႕ ကူညီပံ့ပိုးမႈဟာ အေတာ္အေရးပါ ပါလိမ့္မယ္။

ကၽြန္ေတာ္အေနနဲ႕ ကိုယ္ခံစားရတဲ့ ခံစားခ်က္အရ ေျပာေနေပမယ့္ တစ္ခ်ဳိ႕သူေတြအတြက္ေတာ့ အေရးမပါတဲ့ ကိစၥျဖစ္ေန မလားမသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေဗဒင္သမားတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ နာမည္ေက်ာ္ေတြရဲ႕ ေမြးေန႕နဲ႕ အထုပၸတၱိ ေတြကို ရွာေဖြ ၾကည့္တဲ့အခါတိုင္း အၿမဲ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ခံစားခ်က္တစ္ခုကို ေကာက္ေရးလိုက္တာပါ။ သူမ်ားႏိုင္ငံက ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ အေၾကာင္းကို ရွာေဖြရတာ လြယ္သေလာက္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံက လူေတာ္ေတြရဲ႕ အေၾကာင္းကို ရွာရခက္လြန္းလို႕ ေရးမိလိုက္တဲ့ စာတပုဒ္ပါ။

သမိုင္းဆိုတာ လူေတြရဲ႕ မွတ္တမ္းပါ။ လူေတြရဲ႕ မွတ္တမ္းမရွိရင္ သမိုင္းဆိုတာ မရွိႏိုင္ပါဘူး။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ ကိုယ့္လူမ်ဳိးရဲ႕ သမိုင္းကို တန္ဖိုးထားတတ္မယ္ဆိုရင္ လူေတြရဲ႕ အေၾကာင္းကိုလည္း တန္ဖိုးထားရပါလိမ့္မယ္။ အထူးသျဖင့္ လူေတာ္လူေကာင္း ေတြ၊ ပါရမီရွင္ ေတြ၊ လူ႕ေလာကကို တည္ေဆာက္သြားတဲ့သူေတြ၊ အၾကင္နာ ေမတၱာတရားႀကီးမားလြန္းသူေတြ၊ အနစ္နာခံခဲ့ သူေတြ၊ စြန္႕လႊတ္ခဲ့သူေတြ၊ စြန္႕စားခဲ့သူေတြ ---- သူတို႕ေတြဟာ ကမ႓ာေပၚမွာ ရွိခဲ့ၾကသလို ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း ရွိခဲ့ၾကပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ မွတ္တမ္းမွတ္ရာနည္းပါးမႈ၊ ျပန္လည္ ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္စြမ္း နည္းပါးမႈတို႕ေၾကာင့္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံရဲ႕ လူေတာ္ လူေကာင္းေတြ ရဲ႕ အေၾကာင္းကို ေနာင္လာေနာက္သားေတြ သိပ္မသိၾကဘူးျဖစ္ေနၾကတာပါ။

မာသာထရီဇာ ကို ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိး ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ရွိခဲ့လား။ ရွိတာေပါ႕။ ႏွင္းဆီကုန္းဘုိးဘြားရပ္သာကို တည္ေထာင္ၿပီး ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ အဘိုးအဘြားေတြကို ျပဳစုခဲ့တဲ့ ေဒၚဦးဇြန္း။ ကိုင္ရိုလို ထူးခၽြန္ထက္ျမက္တဲ့ ေဗဒင္ပညာရွင္မ်ဳိးရွိခဲ့လား။ ရွိတာေပါ႕။ အတုလဆရာေတာ္ ခင္ႀကီးေပ်ာ္။ အလက္ဇန္းဒါးသဂရိတ္လို အင္ပါယာႀကီးေတြခ်ဲ႕ထြင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ဘုရင္ေတြေကာ ရွိခဲ့လား။ ရွိတာေပါ။ ဘုရင့္ေနာင္ နဲ႕ အေလာင္းဘုရားတို႕ေပါ႕။ တစ္ဦးခ်င္းထူးခၽြန္တဲ့ စစ္သူရဲေကာင္းေတြေကာ ရွိခဲ့လား။ ရွိတာေပါ႕။ နာမည္ႀကီး တရုပ္သူရဲေကာင္း “ဂါမဏိ” ကို စီးခ်င္းထိုးၿပီး ေခါင္းျဖတ္ယူခဲ့တဲ့ “သမိန္ဗရမ္း” ဆိုတဲ့ မြန္ျမန္မာ သူရဲေကာင္းေပါ႕။ ေဖာ္ထုတ္ရွာေဖြၾကမယ္ဆိုရင္ အမ်ားႀကီးပါ။

“ေဂ်ာ႕ဘားနတ္ေရွာ” နဲ႕ “အလက္ဇန္းဒါး ဒူးမား” တို႕လို စာေပေတြကို ေရးႏိုင္တဲ့ စာေရးဆရာ ႀကီးမ်ဳိးရွိခဲ့လား။ ရွိတာေပါ႕။ ဆရာႀကီးေရႊဥေဒါင္း ေပါ႕။ ကမ႓ာေပၚမွာ အျမင့္ဆံုး အဖြဲ႕အစည္းျဖစ္တဲ့ ကုလသမဂၢလို အဖြဲ႕အစည္းမွာ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ျဖစ္ဘူးသူ ရွိရဲ႕လား။ ရွိတာေပါ႕။ ျမန္မာ့ “ဦးသန္႕” ေလ။

ဒီလိုလူေတြရဲ႕ အေၾကာင္းေတြကို ေဖာ္ထုတ္ျပဳစုၿပီး စာသင္ေက်ာင္းေတြရဲ႕ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းေတြထဲမွာ ထည့္သြင္းေပး သြားမယ္ ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲလို႕ ................... ။ ေတြးၾကည့္တာပါ။ ပို႕စ္ အသစ္ေတြ မတင္တာၾကၿပီျဖစ္လို႕ ေတာက္ေလွ်ာက္ တင္သြားပါဦးမယ္။ ေနာက္တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္အတြင္း ဒီပို႕စ္ နဲ႕ ဆက္စပ္ေနတဲ့ "ပုတိ၊ ဘဂၤ၊ မရဏ" ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးကို ဆက္ၿပီး တင္သြားပါမယ္။

ဖတ္ရႈသူအားလံုးက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။

ေဒါက္တာတင္ဗိုလ္ဗိုလ္(ကြန္ပ်ဴေဗဒသုခုမ)