ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က ဂ်ပန္ရိုးရာ ပံုျပင္ေလးတစ္ခု ဖတ္ဘူးတယ္။ သိပ္လည္း ႀကိဳက္ခဲ့တယ္။ အၿမဲလည္း မွတ္မိေနတယ္။ အခု အသက္ႀကီးလာေတာ့ ဒီပံုျပင္လည္းဟာ အဓိပၸါယ္ ပိုရွိလာတယ္။ ပိုၿပီး ေတြးစရာေတြ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ပံုျပင္ေလးက ဒီလိုပါ။
ဟိုး လြန္ခဲ့တဲ့ ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံဟာ အလြန္႕အလြန္ ဆင္းရဲတဲ့ ႏိုင္ငံေလး တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့တယ္။ လူေတြဟာ အစာေရစာကို ၀လင္ေအာင္ မစားရဘူး။ စိုက္ပ်ဳိးလို႕ရတဲ့ ေျမက နည္းၿပီး ရာသီဥတုက ျပင္းထန္ ေတာ့ ထြက္သမွ် စပါးဆန္ေရဟာ တိုင္းသူျပည္သားေတြအတြက္ “မ၀ေရစာ” ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ အထူးသျဖင့္ “ေဆာင္းရာသီ” ကိုေရာက္လာၿပီ ဆိုရင္ အစာေရစာ ရွားပါးတဲ့ ေဘးဆိုးႀကီးဟာ ႏွစ္တိုင္းလိုလို ေရာက္လာတတ္တယ္။
ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတဲ့ ေဆာင္းရာသီမွာ ဂ်ပန္လူမ်ဳိး အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးတဲ့ ေဘးဆိုးႀကီးေၾကာင့္ ေသေၾကပ်က္စီးေလ့ရွိၾကတယ္။
