နာမည္သည္ ေနာက္ဆံုးအေျဖေလာ ?

.

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ကို ၀င္ေရာက္ဖတ္ရႈ ေနသူေတြ အတြက္ ယေန႕မွာေတာ့ အလြန္စဥ္းစားဖို႕ေကာင္းတဲ့ ေဆာင္းပါးေလး တစ္ခုကို တင္ျပ ေဆြးေႏြး ခ်င္ပါတယ္။

ေဗဒင္ပညာဆိုရာ ေရွ႕ျဖစ္ေဟာ အတတ္ပညာတစ္ခုျဖစ္ၿပီး ကမၻာေပၚမွာ လူမ်ဳိးအလိုက္၊ ေဒသအလိုက္ သူ႕မူနဲ႕သူ ကြဲျပားျခားနားမႈေတြေတာ့ ရွိေနၾက တာကို ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ 

သူႏိုင္ငံ သူလူမ်ဳိးနဲ႕ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ ေဗဒင္ပညာမ်ဳိးစံု ရွိၾကတာ ခ်ည္းပါဘဲ။ ေဗဒင္ပညာမရွိတဲ့ လူမ်ဳိးရယ္လို႕ မရွိေလာက္ပါဘူး။ ေတာင္အေမရိက၊ အာဖရိက တိုက္ေတြက ေတာနက္ေတြထဲမွာ  ေနထိုင္ၾကတဲ့ လူရိုင္းမ်ဳိးႏြယ္ေတြေတာင္မွ သူတို႕ ရိုးရာ ေဗဒင္ေတြ ရွိၾကပါတယ္။

ကမၻာမွာ လူဦးေရ အမ်ားဆံုးျဖစ္တဲ့ “တရုတ္” လူမ်ဳိးေတြမွာ “သတၱ၀ါ(၁၂)ေကာင္” ကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ (၁၂)ရာသီခြင္ ေဗဒင္ပညာနဲ႕  “ယိခ်င္း” ေဗဒင္ပညာတို႕ဟာ ထင္ရွားပါတယ္။ အိႏၵိယကေတာ့ “အေရွ႕တိုင္း နကၡတ္ေဗဒင္” ပညာေပါ႕။ 

ဒီလို မိုက္မိုက္ကန္းကန္း ေဟာခဲ့ဘူးသည္

ဒီေဆာင္းပါးေလးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း နဲ႕  လူငယ္ဘ၀မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အထင္ႀကီးမႈ၊ မာန္မာနေထာင္လႊားမႈ၊ ယံုၾကည္စိတ္လြန္ကဲမႈေတြ မ်ားျပီး မေျပာသင့္ ၊ မလုပ္သင့္ တာေတြ လုပ္မိခဲ့တာကို ရယ္ခ်င္စိတ္လည္းျဖစ္၊ ေနာင္တလည္း, ရမိလို႕ ေရးလိုက္ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဘာလို႕ ဒီလို နိဒါန္းခ်ီ ေနရသလဲ ဆိုေတာ့ ဒီေဆာင္းပါးကို အမွတ္တမဲ့ ဖတ္ၾကည့္ရင္ ဒီဆရာ ႂကြားလံုးထုတ္ ထားတာလို႕ ထင္မိမွာ စိုးလို႕ပါ။ လံုး၀မဟုတ္ပါဘူး။ လူငယ္ဘ၀ နဲ႕ လူႀကီးဘ၀ စိတ္ဓာတ္ ခံယူမႈျခင္း၊ အေတြး အေခၚျခင္း ကြာျခားလာတာကို ေဖာ္ျပခ်င္တဲ့ ေဆာင္းပါးေလး တစ္ပုဒ္ပါဗ်ာ။ ဖတ္ၾကည့္ပါ။